پايگاه خبری پرستاران عدالت خواه ایران

صنف احساسی

 جناب آقای لک، مسئول روابط عمومی سازمان نظام پرستاری کل کشور ایران...

 در طول تاریخ یکصد ساله ،پرستاران ایران، با بصیرت ،هوشیار وآگاه به مسائل صنفی و اجتماعی روز بوده اند و هستندواگر این قشر همانگونه که شما تحلیل می کنید " احساسی" می بودند، حماسه خرداد ۹۴ به نفع شماواحیانا بعضی از دوستان شما پایان می یافت.

 شما در مورخه ۹۴/۷/۱۳ به عنوان عضو شورای عالی و مسئول روابط عمومی سازمان کل ، مطالبی بهت برانگیز ودر عین حال قابل تامل را در حق پرستاران پر افتخار والبته مظلوم ایران اسلامی منتشر نموده اید که اهانت به شعور و تفکر پرستارانی است که با انتخاب آنان به این جایگاه رسیده‌اید .

 در چه سازو کار اجتماعی (در عرصه عمومی، صنفی) در سال 81 بسیج عمومی.برای رسیدن به حق داشتن سازمان صنفی مستقل شکل گرفت ودر سال 94 یک بسیج عمومی برای عدالتخواهی و تغییر

شما که معتقدید پرستاران ایران از جمله کسانی هستند که میشود آنها را با یک پیام عاطفی و احساسی در فضای مجازی هزاران، هزار به میدان کشید. بر این اساس ، احساس وهیجان در کنش صنفی پرستاران ایران تاثیر گذار است . 

 این مطالب تاسف بار وتحقیر آمیز را از فردی که هیچ گونه تحصیلات ابتدایی ونه آکادمیک داشت ، ویا از کوچکترین موقعیت وجایگاه اجتماعی برخوردار بود، می شنیدیم شاید می شد از کنارش عبور کنیم وبه آن بی توجه باشیم. اما وقتی از فردی همچون" لک" ، " مسئول روابط عمومی سازمان نظام پرستاری کل کشور و کاندیدای پر ادعای شورای عالی دوره چهارم" چنین مطالبی را می شنویم ، واقعا زبان قاصر از هرگونه اظهار نظر می باشد.

  شما جا خوش کرده گان قدرت هیچ گاه سعی نکرده ونمی کنید تا واقعیات روزمره " پرستاران" را به درستی به نظاره بنشینید وپس از رسیدن به درک مناسب از این واقعیات به نتیجه گیری عاقلانه ومنصفانه ونه فقط بر مبنای چهارچوب فکری وذهنی خود بپردازید.

 آقای لک، چرا به جای محکوم کردن" وزیر بهداشت" به خاطر توهین به پرستاران ایران، برداشت سخیف خود از رفتار اجتماعی پرستاران رشید ایران را " احساسی " می نمایانیدودر نتیجه گیری نهایی خود،چرا ازحماتشان تقدیرنمی نمایید،که ۱۲ سال اربابان شما را بر مسند نشاندند ، چراوضعیت معیشتی شان را سرو سامان نمی دهید وقبول دارم که یا اقدامی نمی کنید ویا آنچنان ناچیز است که به چشم نمی آید که راست و نیکو فرموده اند ..........از ماست که بر ماست ....

نصیری __ ارومیه

۱۳ مهرماه ۹۴

خود سازی و تکریم

 صد سال از تولد پرستاری آکادمیک گذشت، یعنی صد سال پیشرفت و ارتقاء علمی ....

و متاسفانه صد سال استعمار ، تبعیض و شاید حقارت......

........باید راهی پیدا ‌شود................... 

تشکیل سازمان صنفی برای پرستاران، شاید شایسته ترین اقدام برای تکریم این حرفه آکادمیک در اسارت بود........... 

از این رو قانون گزاران تصمیم گرفتند با تشکیل این سازمان موافقت کنند.. 

و همه به رفع این بی عدالتی و ارتقاء صنفی خوشبین هستند، اما شواهد نشان داد که استقلال پرستاری به صلاح گروهی خاص و اندکی از پرستاران نیست پس حاضر به پذیرفتن لغو تبعیض و استقلال حرفه ای آنان نشدند..............

با مرور برآیند آنچه بر فضای پرستاری حاکم است و ارزیابی تکریم پرستاری در کشورمان و قیاس آن با کشورهای پیشرفته و حتی همسایگان خود، آنچه رنج‌آور و تامل‌برانگیز است،.......

 آن است که متاسفانه سال‌ها است در کشور ما جایگاه واقعی «پرستاری » به‌عنوان موتور محرکه سیستم سلامت، جدی گرفته نشده و به همین جهت است که به نظر می‌رسد "استقلال کامل حرفه ای" یکی از کلیدی‌ترین و راهبردی‌ترین موضوعات است.....

و رنج‌آورتر اینکه با غفلت از این مهم، شاهد بروز مسلک‌های مدیریتی در سازمان و معاونت پرستاری بوده‌ایم که «با حفظ و ارتقاء مناسب شخصی خود» ................

.و بدون اینکه بتوانند یا بخواهند گامی موثر در مسیرایجاد تکریم و ارتقاء پرستاری در جامعه بردارند،.......... 

به دلایل مختلف توانسته‌اند ضعف توان اجرایی و مدیریتی خود در بهره‌برداری از «فرصت نمایندگی پرستاران در سازمان صنفی،مراکز، دانشگاهها و وزارت" برای تکریم پرستاری را با تهدید و تطمیع بپوشانند. 

سال‌هاست که این سیاست بر شاهرگ سلامت کشور ( پرستاری) فشار می‌آورد....

. جالب این است که تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران همگی به‌خوبی از به‌کار‌گیری این روش و رویه و ویرانگر بودن نتایج حاصل از آن به‌خوبی آگاهند و گاهی حتی خود شاکی و معترض به تصمیمات و کار خویشند ولی به این سیاست خود ادامه می‌دهند.

نصیری __ ارومیه ۱۱ مهرماه ۹۴

بخش دوم :

چگونه انتقاد کنیم و چگونه نقدپذیر باشیم؟

شراره عبدیه: آدم ها برای انتقاد کردن روش های مختلفی دارند؛ بعضی ها چشم های خود را می بندند و با خیال راحت هرچه دوست دارند به طرف مقابل می گویند!

اما گروهی آنقدر سربسته و نامفهوم حرف می زنند که طرف مقابل حتی متوجه نمی شود روی سخن با آنهاست و انتقادی از آنها صورت گرفته است. بعضی افراد هم حد وسط را رعایت می کنند و صریح ولی مودبانه به انتقاد می پردازند.

در فرهنگ عامیانه, انتقاد تنها به معنی ایراد گرفتن به گفتار و رفتار دیگران است اما چنین نگاهی به انتقاد صحیح نیست. انتقاد سازنده و درست, به رشد اخلاقی, روانی و علمی فردی که مورد انتقاد قرار گرفته است کمک می کند.

نقدهایی که خراب می کنند

بعضی از روش های انتقاد, بیش از آنکه باعث رشد شوند, مخرب هستند:

-روش تهاجمی: رک بودن و صداقت جز ویژگی های خوب انسان است ولی همیشه باید همراه با پختگی و سیاست باشد؛ »

پس باید با سیاست رفتار کنید

انتقاد محکوم کننده: منتقد, محیطی مانند دادگاه را برای فرد به وجود می آورد و نظر و فکر خود را به طرف مقابل تحمیل می کند. 

نقدهایی که می سازند:

اما می توان با نقد, سازندگی هم کرد. در انتقاد سازنده, هدف منتقد کمک به طرف مقابل است؛ پس سعی می کند با لحنی دوستانه و موثر با او صحبت کند. او معمولا به صورت کلی و سربسته صحبت نمی کند بلکه منظور خود را به روشنی بیان می کند. انتقاد سازنده به گونه های دیگری هم امکان پذیر است:

روش غیرمستقیم: فرد منتقد منظور خود را در قالب ایهام و اشاره بیان می کند؛ به نوعی که طرف با کمی فکر و تامل به منظور منتقد پی میبرد

روش تعریف و تمجید: منتقد ابتدا ویژگی های خوب طرف مقابل را می گوید و بعد درباره رفتار نادرست او هم صحبت می کند؛ 

مواد لازم برای انتقاد

هدف از انتقاد کردن باید رشد و اصلاح طرف مقابل یا بهبود شرایط باشد؛ نه تخریب فرد یا برچسب زدن به او. برای یک انتقاد سازنده به چند نکته توجه داشته باشید:

-هنگام انتقاد کردن آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید. اجازه ندهید احساس های منفی در شما نمایان یا گفتگو به بحث و جدل تبدیل شود.

-شمرده و واضح صحبت کنید.

-از برچسب زدن بپرهیزید.

-به طرف مقابل هم اجازه صحبت کردن بدهید. شما باید شنونده خوبی بوده, صبور باشید. با روی باز و با حوصله به صحبت های او گوش کنید.

-به تجزیه و تحلیل صحبت ها بپردازید. اگر دچار شک و ابهامی شدید, از طرف مقابل بپرسید آیا منظور شما این بود؟

به گونه ای صحبت و رفتار کنید که مخاطب دریابد هدف شما کمک کردن به اوست.

نصیری _ ارومیه

بسم‌الله الرحمن ارالرحیم

با اعلام پايان بررسي احراز صلاحيت نامزدهاي انتخابات شورای عالی از سوي رئيس ستاد نظارت بر انتخابات شورای عالی فرآيند اين انتخابات يك گام ديگر به جلو رفت.......

براساس اخبار منتشره با توجه به اسامي افراد تأييد صلاحيت شده تعداد ۱۶۶ نفر براي تصاحب كرسي‌هاي شوراي عالی با يكديگر رقابت خواهند نمود. ......... 

چهارمين دوره انتخابات شورای عالی، ۲۸مهرماه برگزار خواهد شد...........

طبيعي است كه این انتخابات با توجه به اهميت بيشتر آن بخصوص در مقطع زماني فعلي، توجهات بيشتري را به خود جلب نمايد،.

متأسفانه چند دوره است كه در انتخابات‌شورای عالی باب شده جمعي از افرادي كه تعلق به وزارت بهداشت داشته با استفاده از شهرت بدست آمده ناشي از برنامه‌هاي تلويزيوني و يا ساير روشها، وارد اين حوزه‌ مي‌شوند و به نوعي زمينه انتخاب افراد داراي تخصص و كارآمد را از بين مي‌برند............... 

 و تكيه چنين افرادي براي انتخاب شدن بيشتر از هر چيز بر شهرتي استوار است كه از راه‌هاي مختلف كسب كرده‌اند و اين امر، مشكلي از مشكلات پرستاری را حل نمي‌كند. 

" متأسفانه اخباري كه از عدم احراز صلاحيت برخی كانديداهاي شورای عالی حکایت میکند،چندان خوشايند نيست و به نظر مي‌رسد در احراز صلاحيت‌ها، برخي نگاه‌هاي اشخاص باعث "حذف عده‌اي از عناصر استخوان‌دار و با تجربه در امور مديريت پرستاری" شده است. چنين رويكردي قطعاً در كاركرد شورای عالی چه از نظر كمي و چه از نظر كيفي اثرگذار خواهد بود و اين اثر بدون شك مثبت نخواهد بود. ...........

نكته ديگر در اين زمينه افزايش مطالبات صنفی در حوزه پرستاری است. سطح انتظارات از شورای عالی به قدري بالا رفته است كه اكنون ديگر پرستاران نمي‌پذيرند شوراقدرت اجرایی ندارد و تنها وظيفه انتخاب رئیس کل سازمان را به انجام برسانند و سپس پشت اين انتخاب مخفي شوند و از انجام ساير وظايف قانوني خود كه يكي از آنها نظارت كامل بر عملكرد رئیس کل است، شانه خالي كنند. توجه داشتن به وظايف قانوني و خارج نشدن از چارچوب اين وظايف كه قانون تعيين كرده است، بسيار حائز اهميت است. ...........

نكته آخر اينكه پرستاران که در نهایت تبعیض و تظلم به مردم ايران، به انقلاب اسلامي و نظام برآمده از آن خدمات زيادي كرده‌اند و درراه انقلاب و جنگ تحمیلی فداكاري‌هاي زيادي از خود نشان داده‌اند. لذا به اين قشر بايد خدمت كرد و از هر فرصتي براي حل مشكلات آنان بايد استفاده نمود.......

 شورای عالی سازمان نظام پرستاری کل کشور، بايد علاوه بر داشتن نقاط مثبت شوراهاي گذشته، از نقاط منفي آنها مبرا باشند تا بتوانند به پرستاران آنچنان كه شايسته آن هستند، خدمت كنند.

نصیری_ارومیه

 ششم مهر ماه ۹۴

نقد پذیر باشیم

برگرفته از مقاله : علیرضا عطایی

بخش اول.............. 

: گاهی از نوشتن می‌ترسم. ترس از نوشتن و به نقد کشیدن و آیینه‌وار از مشکلی و مشکلاتی سخن گفتن، مربوط به زمانی است که یک رفتار نامناسب اجتماعی را به رخ اجتماع می‌کشی و آن وقت بخشی از آن اجتماع، انتقاد را متوجه خود می‌داند.

کم نبوده و نیست اتفاق‌ها و نمونه‌هایی که در قالب فیلم، داستان، نوشته و بویژه خبر و… گزارش رسانه‌ای به انتقاد از یک رفتار و رویه در قشری از جامعه پرداخته شده و از فردای انتشار نقد دلسوزانه، آن قشر آماج حملات خود را روانه منتقدان کرده است.

این در حالی است ما که درون حرفه‌ و صنف خود قرار داریم، هنگام حرف زدن و بحث کردن درباره انتقادپذیر بودن یا انتقادناپذیر بودن ، از کم‌طاقتی در پذیرش نقدها و زیر ذره‌بین رفتن عملکردها داد سخن می‌رانیم و آنگاه که البته نوبت خودمان می‌شود و کسی یا کسانی حتی به محترمانه‌ترین وجه از ما انتقاد میکند، از همه کم‌طاقت‌تر نشان می‌دهیم.

این تناقض در حرف و عمل، نکته‌ای است که در بسیاری مواقع از آن غافلیم و بعد از خودمان می‌پرسیم که چرا فلانی انتقادپذیر نیست؟

این تناقض موجب می‌شود و شده است که در‌های نقد منصفانه را به روی خود ببندیم و بسیاری ازنقادان واهمه داشته باشند؛ واهمه‌ای که ناشی از فشار افراد نقدناپذیر است.

شاید شما هم شنیده‌اید یا خوانده‌اید که چگونه با نشان دادن یک نقد کوچک از فلان سازمان بسیاری از مسئولین و بویژه بزرگان آنها با صدور اعلامیه و اطلاعیه هرگونه نقد و انتقاد و هرگونه کم‌کاری یا اهمال را از خود دور می‌دانند و مدعی می‌شوند که انگ کم‌کاری و اهمال‌ یا خلاف به هیچ کدام از مسئولین آن سازمان نمی‌چسبد، اما کیست که نداند در هر قشری و صنفی هستند آدم‌هایی که باید نقد شوند و باید عملکردشان زیر سوال رود.

بیایید کمی با اغماض بیشتر به خودمان نگاه کنیم و خودمان و اعضای گروهمان و صنفمان را از هرگونه خطایی مبرا ندانیم. بیایید فارغ از حرف‌های زیبا، اگر به ما گفتند که فلان جای کارمان ایراد دارد یا فلان فرد از همگروهان صنفی ما فلان خطا را مرتکب شده، پیش از هرگونه تکذیب و دفاع کورکورانه، از صحت و سقم آن مطلع شویم و اگر انتقاد را درست دیدیم، آن را بپذیریم.

نصیری _ ارومیه

۴ مهرماه ۹۴

پرستاران در ايران

پرستاران در ايران با دستمزد ناعادلانه و عدم جایگاه شغلی روبرو هستند. همين موضوع عملکرد آنرا چنان پرمخاطره کرده است که برای طبقه فرادست وزارت بهداشت غيرقابل درک هست. تجربه نشان داده است که وقتی مشاغل کلیدی یک جامعه ثبات نداشته باشد عوارض اجتماعی آن برای جامعه هزينه های گزاف دربردارد ...........

 هم اکنون جایگاه شغلی و دستمزد عادلانه مهمترين مطالبه پرستاران ايران است. عنصر سومی که بعنوان درد بی درمانی خود را برای پرستاران نمايان کرده و در حال رشد هست، موضوع "خود ستیزی" است. امروزه "عدم وجود ارق حرفه ای پرستاران" در ايران بعنوان يکی از اصلی ترين مشکلات این صنف به شمار می آيد . مشکلی که به سادگی حل نخواهد شد. زيرا مناسبات اداری وسازمانی بيمار وزارت بهداشت با درنظرگيری سياست های "تمکین بی قید و شرط" که اولويت را نه به توان و دانش حرفه ای و شایستگی، بلکه به سکوت و محافظه کاری می دهد ،ديگر سخت است که بتوان براحتی مشکل "صنف فروشی "را رفع کند. از طرف ديگر بخش خصوصی که توان ايجاد رقابت رادارد، بيشتر متمايل به تجارت است.

 با وجود سه مسئله دستمزد ناعادلانه و عدم جایگاه شغلی بعلاوه خود ستیزی گسترده در پرستاران موارد زير راهم بايد به اين سه مشکل فوق اضافه کرد تا به عمق بحرانی که پرستاری در آن غوطه ور است، آگاه شد؛

۱-فقدان تجربه عملکرد تشکیلاتی.

 ۲- مهار پتانسيل عظيم پرستاری توسط سازمان صنفی پرستاران. 

 ۳- حساسیت وزارت بهداشت به ارتقاء جایگاه پرستاری ایران

 ۴- حذف رهبران با تجربه جنبش پرستاری از صحنه های انتخابات صنفی.

 ۵- وجود مناسبات اداری بيمار و توفق تمکین لاقید و شرط به شایسته سالاری

 برغم موانع هشت گانه فوق، پرسش اين است که بر بستر کدام مشخصه های عينی مبارزات صنفی بطور مستمر به اشکال گوناگون ادامه می يابد؛آيا موارد زير نقش تعيين کننده در به ثمر نشستن اعتراضات پرستاران ايران دارند يا خير؟

الف - اعتراضات قانونی، تاکيد به روش های مسالمت آميز و دوری گزيدن از رادیکالسیم.

ب – سازماندهی اعتراضات صنفی برای تحقق مطالبات و همچنين تلاش و کوشش برای بی اثر کردن فتنه های دلالان خودی و انتخاب نمايندگان واقعی پرستاران برای شورای عالی ومذاکره با کارفرمايان يا حتی مذاکره با سایر ارکان دولتی... 

د – سازماندهی حرکتها واعتراضات و تلاش جهت جلوگيری از مبارزات تهاجمی برای افزايش دستمزد و يا طرح مطالبات حداقلی. 

ح - اعتراض به قوانين نابرابر در حوزه درمان و بکارگیری. نیروی حرفه ای پرستاری به صورت استخدامی.

ط - ایجاد ارتباط و همکاری با سایر نهادهای دولتی و اجتماعی به غیر از وزارت بهداشت

حال اگر بتوان موانع هشت گانه در مقابل پرستاری ايران را که در بالا بدانها اشاره کرديم به اضافه مشخصه های عينی همه جانبه قراردادهای موقت ( شرکتی) در اکثر بخش های دولتی ضربه جبران ناپذيری به نيروی پرستاری ايران وارد کرده اند.

. شايد بتوان گفت که اعتراضات پراکنده صنفی قدرت واقعی جنبش پرستاری ايران را نه تنها نشان نمی دهد بلکه باعث می شود که راهبردهای کلان تاثیرگذاری واقعی خود را از دست بدهند

نصیری ۲/۷/۹۴

ارومیه. .

پرده اول........

جنبش ریشه دار 

جنبش ریشه دار اما نوپای عدالت خواهی. امید است که کنشگران این عرصه نیز به این جستار مهم وارد شده و با طرح دیدگاه های خویش بر هر چهکارآمدترشدن، این جنبش رایاری رسانند.

1 – جنبش پرستاران عدالتخواه حرکتی است سرچشمه گرفته از بالین و آموزش و برآمده از نیازها و دغدغه های صنفی - آموزشی پرستاران می باشد. هدف آن چانه زنی با وزارت بهداشت،برای بهتر نمودن سطح ارائه خدمات پرستاری و بهبودی شرایط کار است. بهبود شرایط کار یعنی از میان برداشتن گرفتاری های اقتصادی - آموزشی و بهبود آن ها برای یک زندگی و کار آبرومند، فراهم نمودن محیط کاری دلچسب و هموار نمودن راه برای رسیدن به هدف های کلان سلامت مردم در این برداشت، بی گمان افزون بر ساماندهی دستمزدها، باید به بهسازی ساختار آموزشی، بهبود حقوق شهروندی و حقوق انسانی بیمار و پرستار نیز توجه ویژه نمود و برای برداشتن گام های بلند به سوی شرایط خدمت درخور تلاش کرد. بی گمان سرنوشت سه عنصر بنیادین پزشک، پرستار و بیمار در هم تنیده می باشد و از این رو هرگز نمی توان یکی را قربانی دیگری نمود یا نادیده گرفت.  

2- هنگام برآمدن یک جنبش،بی گمان افراد و گروه هایی برای بهرمندی از آن به تکاپو افتاده و برای در دست گرفتن رهبری آن دور خیز می کنند. شمار پرستاران کشور و نارضایتی تاریخی و ریشه دار آنها چیزی نبوده و نیست که از سوی جریان های سیاسی درون و بیرون حکومت نادیده گرفته شود. بنابراین دور از انتظار نیست که لقمه چرب خواسته های پرستاران، برخی را به هوس رهبری این گروه گسترده اندازد و آنها را بی خواب نماید. در این میان تشکل هایی با نام ....میانه روها ..و..پرستاران مستقل... به کام معاونت پرستاری وزارت بهداشت، کنشگرانه در پی به کنترل درآوردن جنبش پرستاران می باشند. ................ بی گمان این تشکل ها را نمی توان بخشی از جنبش پرستاران دانست و بنابراین از پرداختن به آنها بایدخود داری شود..........

3- جنبش پرستاران عدالتخواه گرچه پیشینه ای طولانی ندارد اما در بیش از یک سال گذشته دو فراز بسیار مهم را گذرانده است. در. اسفندسال ۹۳ و دیگری در خرداد ۹۴. گرچه ممکن است در هر دوی این فراز ها،دست هایی به دنبال مصادره ی حرکت اعتراضی. پرستاران بوده باشد اما همواره وجود تبعیض و نابرابری و شرایط سخت پرستاری و کمی دستمزد و بدی شرایط کار و ... ریشه های حرکت پرستاران بوده است. پس همچنان که در گردهمایی های اعتراضی، پرستاران فریاد برائت از جریانهای سیاسی را میزنند بی گمان "جنبش عدالتخواهی" خاستگاه جناحی – سیاسی نداشته و ریشه های آن با بنیان های معیشتی – منزلتی تنیده شده و هرگز به سوی جریان های سیاسی درون و بیرون از کشور نلغزیده است. از این رو انگ سیاسی به آن نمی چسبد. 

4- بر کسی پوشیده نیست که ژرفا بخشی به یک جنبش و کارا نمودن آن،به شدت نیازمند نهادسازی و گسترش طولی و عرضی تشکل ها است. نخستین نیاز برای نهادهایی توانمند و کارا،همراه سازی بدنه واقعی با جنبش و بکار گیری آنها در سطوح گوناگون است................ عدم بلوغ تشکیلاتی و مدنی،تشکل های پرستاران را ناخواسته و در بیشتر اوقات به محفل هایی برای گفتگوهای دوستانه و بی اثر تبدیل نموده و از دورن اش چیزِ دندان گیری برای پرستاران جوان و اندیشمند در نمی آید. بی گمان تشکل های مورد اقبال پرستاران باید به سرعت به آسیب شناسی پرداخته و علت محفلی بودن و ماندِ خویش را جستجو نمایند. 

5 – نقش تکنولوژی های ارتباطی نوین در زیست فردی و اجتماعی انسان امروز بی مانند،حذف نشدنی و شگفتی زا بوده و دگرگون کننده ی روابط میان انسان با انسان،انسان با جامعه و انسان با ساخت قدرت می باشد. اعتراض های پرستاران در روز سوم اسفند 93 و به ویژه انتخابات خرداد 94 نیز برآمده از شبکه های اجتماعی مانند هایک،وایبر،تلگرام و ... بود و توانست نقش بی مانندی در پدید آوری یک دستی و اتحاد میان پرستاران بازی کنند. جنبش پرستاران و تشکل های صنفی آنان ورود این ابزارک ها را باید به فال نیک بگیرند و از آنها بهره برداری کنند. اما بی گمان فضای مجازی نمی تواند جای افراد حقیقی و گروه های واقعی را بگیرد. ......... تشکل های صنفی باید دو کار مهم را در برهم کنش با افراد عضو این گروه ها به انجام رسانند. یکم این که از فضای پدید آمده بهره گرفته و به دنبال جذب نیروهای جوان،پر انرژی و با انگیزه باشند و به پرورش اعضای تازه پرداخته و کادر سازی نمایند. .................دوم آن که با ورود این افراد به تشکل ها آنها را با سدهای واقعیِ سیاسی - اجتماعی – فرهنگی موجود بر سر راه حرکت های مدنی آشنا نموده،تند روی و کند روی آنها را تعدیل نمایند و با برنامه ریزی، از آنها برای بالندگی جنبش بهره گیرند

پرده دوم.....

جنبش ریشه دار....

6- جنبش. " پرستاران عدالتخواه" از آغازتا کنون توانسته با همه فراز و فرودها به گونه ای قابل قبول فاصله خویش با بدنه تیم سلامت را حفظ نماید...............

.............................................. خانه پرستار، وظیفه اش هم سو و همراه نمودن فعالان صنفی پرستاران در سراسر کشور بود و از حق نگذریم در چند فراز مهم در جنبش توانست کارهای ماندگاری از خویش برجای گذارد. اما با حاکم شدن شرایط خاص بر گستره ای از کنش صنفی پرستاران - در دوران معاونت پرستاری کنونی وزارت بهداشت،احکام قضایی و اداری برای بسیاری از کنشگران صنفی،بحرانی شدن فضای صنفی شده و.... می توانست پیوندهای صنفی را سست گرداند ......................................................... این فضا از سویی شمار اندکی از کنشگران صنفی را از حضور در صحنه باز داشت و از دیگر سو شماری از آنها که نمی خواستند جایگاه خویش را که با تلاش و هزینه به دست آورده بودند، از دست دهند، وادار به سکوت نمود و البته شماری ازاعضا و تشکل ها نیز با و تجربه هایی که با هزینه کرد جایگاه و مناسب سازمانی خودبدست آورده بودند با هوشمندی بیشتر و نگاه به آینده در کوران حوادث جنبش را هدایت کرده و همچنان در مسیر نگه داشته است. ......

 7 – تجربه های مدنی داخلی و جهانی همواره نشان از خطر نفوذ جریان های رادیکال و تندرو در جنبش ها را نشان می دهد. بسیاری از چنین حرکت هایی در اثر رادیکالیسم کور و نسنجیده به نابودی کشیده شده اند. گرچه کندروی و خطر عقب ماندن از بدنه نیز همواره در کمین جنبش ها و کنشگران آنها بوده و هست و نمی توان آن را نیز سر راست کنار گذاشت. جنبش پرستاران و تشکل های صنفی آن نیز از سوی نیروهای جوان و پر حرارت برای رادیکال شدن حرکت و به ویژه بهر گیری بیش از اندازه از حرکت های اعتراضی تند تحت فشارند. اما جنبش نباید دچار آشفتگی در تصمیم گیری شود. یکی از زمینه های روگردانی بسیاری از پرستاران از کنش های صنفی،هزینه های سنگینی است که فرادستان در سال گذشته و جاری بر اندام جوان این جنبش وارد نموده اند. برای ادامه راهِ پر سنگلاخ جنبش،فعالین صنفی باید راه های کم هزینه را برگزیده و به بدنه نشان دهند که می توان هم کوششِ صنفی نمود و هم زندگی. به عقیده من یکی از راه های تشویق افراد برای حضور موثر در جنبش،کم کردن هزینه هاست. بی گمان پرستاریکه دورنمای هزینه تلاش های صنفی اش ،تبعید،تعلیق و دوری از زن و فرزندان باشد،کمتر تن به چنین کنش هایی می دهد.جنبش "پرستاران عدالتخواه" باید با گام هایی سنجیده و با بسیج بدنه،به خوبی فشارهای درخور از پایین به بالا را سامان دهی نموده و چانه زنی با سطوح مختلف قدرت را نیز پیگیری نمایند. بی گمان این کار تنها با گسترش جنبش در میان پرستاران شدنی است. در جامعه هایی که اقتصاد بازار فرمان فرماست هر کارفرمایی به دنبال بیشترین سود، با کمترین هزینه است. باید با حرکت های سنجیده،اندیشیده،یک صدا،روشن و محکم پیام قدرتمندی به کارفرمای قدرتمند و متمول پرستاران - یعنی وزارت پزشکان– داده شود تا او را وادار نماید به خواسته های معیشتی – منزلتی – آموزشی پرستاران تن در دهد و راه را برای به رسمیت شمردن حقوق _"بیمار و پرستار"_ هموار کند. بی گمان پراکندگی،تک روی،آشفتگی و ... در سیاست ها،رفتارها و عمکردها در بر دارنده آن پیام ویژه و محکم نیست ............................................ برای رساندن آن به بلوغ اندیشگی،نیاز به گام برداشتن های کوچک اما محکم است که؛ راه های طولانی با گام های کوچک پیموده می شود. امید که روزی شاهد برداشتن گام هایی بلند و کارا از این جنبش نوپا باشیم که با کوشش و پافشاری بر خواسته های به حق صنفی جنبش " پرستاران عدالتخواه " می توان به چنان جایگاهی دست‌ یابد.

نصیری

۲۹ شهریور ۹۴‌‌‌ اورمیه

جنبش عدالت خواهی

در این پرده آنچه که به عنوان زمینه های تاریخی جنبش عدالت خواهی مد نظر است، عواملی همچون حرکتها، اعتراضات، تجمعات و.... است که در راستای بستر سازی فکری، فرهنگی، اجتماعی و صنفی این جنبش، در تقابل با جریان تمامیت خواه و انحصار طلب، و عملکرد حکام وزارت بهداشت در انواع بیعدالتی، تبعیض، نفی موجودیت، و... اتفاق افتاده است، که این زمینه­ها باعث پیدایش تفکر عدالت طلبانه و در نهایت جنبش عدالتخواهانه گردیده؛ دراین سخن به زمینه های صنفی بیشتر توجه خواهد شد اگرچه از زاویه فرهنگی، تاریخی و اجتماعی نیز قابل بحث است. عملکردهای حکام وزارت بهداشت نسبت به پرستاران و انواع نابرابری های مادی- اجتماعی که در طول سالیان دراز بر این قشرساعی و کوشا روا داشته شده است عمده ترین محور این جنبش است که تبلور آن از سوم اسفند ۹۳ به بعد به وضوح مشاهده می شود.و در انتخابات خرداد ۹۴ جواب،، مثبت،، اکثریت مطلق پرستاران ایران به این جنبش، موجب جبهه گیری و حساسیت حکام وزارت بهداشت و دست نشاندگان آنها در سازمان. کل و شورای عالی به حرکتها، اعضاء و حتی اسم این جنبش شده است.......................................

ولی آنچه که مسلم است اعضاء جنبش عدالت خواهی پرستاران ایران که اکثریت ۸۰ درصدی این صنف را همراه خود دارد با تکیه بر اتحاد وهمدلی، دوری جستن ازحرکتهای رادیکال.و در سایه تجارت رهبریت جنبش قادر به رساندن این حرکت به سر منزل مقصود خواهد شد.

نصیری ۲۹ شهریور ۹۴ارومیه